Mijn enige echte vintage-gitaar: een Gibson ES125T (T is Thinline) uit 1964, helemaal origineel. De slagplaat is weliswaar verdwenen, maar zelfs het originele P90-element zit er nog op. Het is een eenkennige gitaar, naast jazz kun je er hoogstens een beetje op bluesen. De hals is de fijnst spelende Gibson-hals die ik ooit in handen heb gehad. De body is helemaal hol, en thinline. Het is een qua opsmuk sobere versie van de ES175 maar met niet minder karakter. Bij hogere geluidsvolumes gaat hij rondzingen en bibberen als een gek. De gitaar is bij mij in ruste, omdat ik er een keer te zware snaren op heb gezet is de lijm van de hals-body verbinding een beetje zwak geworden. Moet dus worden gerepareerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten