Na de restauratie

En zo ziet de RG770 er nu uit, vintage DiMarzio F4, C2 en F2 er in, nieuwe aftermarket doorzichtige slagplaat. Alleen geen zin om de tremolo te vervangen voor een Cosmo Black edge, die chromen doet het ook prima. Eigenlijk veel mooier, zo, in de oorspronkelijke staat.

Voor de restauratie

Mijn trouwe Ibanez RG770dx Lazer Blue uit 1992 wil ik weer terugrestaureren naar de oorspronkelijke staat. Ik heb er lang geleden een andere slagplaat opgezet omdat de originele gebroken was, en andere elementen gemonteerd, een creme DiMarzio Fred en een groene Dimarzio Paf. Die kleuren waren niet bewust gekozen maar kwamen zo uit. De volledig gecorrodeerde Edge tremolo had ik vervangen voor een nieuwe, niet in Cosmo Black maar in chroom, omdat dat goekoper was. (??)

Fotootje

.. met Ibanez RG770DX in Lazer Blue. Die heb ik nu weer gerestaureerd naar oorspronkelijke staat, met blauwe humbuckers en doorzichtige slagplaat.

Beautiful Les Paul...

Here is my beautiful Gibson Les Paul Standard Premium Plus in wine red, bathing in summer sunlight..

Gibson Blueshawk

Nota bene de slechtst gebouwde gitaar die ik bezit is een Gibson, gemaakt in de USA. Het is een Blueshawk, die nog eens is ontworpen door Ted Mc Carthy ook, de legendarische en veel geroemde gitaardesigner. Het is dan ook niet zozeer het ontwerp maar de uitvoering waar deze gitaar aan alle kanten tekort schiet. Ik heb hem destijds (2002) nieuw gekocht, maar na vier jaar begon de nitrocelluloselak al te barsten en nu is de gitaarbody aan voor en achterzijde volledig gecraqueleerd en boven de aanhechting van de hals op de voorzijde zelfs van de body afgesprongen. De nut is heel slecht gesneden, de snaren staan te dicht bij elkaar en laten veel ruimte over aan de randen van de toets. (maar dat kan ook expres zo zijn gefabriceerd teneinde BB King-achtige vibrato's te bewerkstelligen)  Daarenboven past de toets niet op de hals, steekt hier en daar een beetje uit, de hardware is goudkleurig maar het laagje goudkleur laat overal los, de knoppen zijn van zeer slechte kwaliteit, met name die van de elementschakelaar, en de gitaar is in het geheel niet (!!) electronisch afgeschermd met koperfolie of magneetverf.
Het wordt nog erger: de gitaar is nauwelijks fatsoenlijk af te stellen. Daar heb ik toch heel wat uurtjes in zitten. Daardoor is hij zeer moeilijk bespeelbaar. De stemmechanieken zijn van bedenkelijke kwaliteit (maar dat is een manco dat je bij veel Gibsons ziet) wat leidt tot de zg. 'ping' bij het stemmen.
Wat is dan wel goed? Het is absoluut geen Les Paul, mist de kracht, sustain en het doorzettingsvermogen van zijn grote broer, maar op zich is het geluid niet slecht. Noem het mild, zoet en bescheiden. Eerder jazz dan blues, wat mij betreft. De Varitone is best aardig, alhoewel subtiel.
Al met al is het de gitaar die ik het minst bespeel. Ik heb er een keer mee opgetreden en raakte toen zo gefrustreerd dat ik erg veel moet overwinnen om hem bij de hals te grijpen.

Irish Bouzouki

Playing my Irish Bouzouki in the fields near Clervaux...

One man band video..

Here's a little improvisational video I did on a lost afternoon....