Dit is mijn nieuwe electronische drumstel: een kit van het Amerikaanse merk Hart Dynamics, te weten de Professional 5.3
Boss is wellicht de meest bekende pedaaltjesmaker. Dit is een oude delay en pitch shifter. In de jaren '90 heb ik daar veel rare effecten mee kunnen bereiken. Je kunt de toonhoogte van het bronsignaal traploos veranderen en dat werkt ook prima bij stemmen. Gitaren kunnen klinken als meteoren (inn combinatie met de Pan op het mengpaneel) of als rare orgels. De delay werkt prima, is wel erg digitaal klinkend. Dit pedaaltje, in 1992 of zo tweedehands gekocht, heeft mij veel plezier opgeleverd en is mee gegaan naar vele optredens. Hij is nu met pensioen.
Een fotootje van mijn oude gitaarluit. Hij is gebouwd in 1903 of 1904 maar heeft in de loop van de tijd nieuwe frets gehad, nieuwe stemmechanieken en een nieuw rozetornament. De frets zijn 'scalloped', dat wil zeggen ingevijld, naar traditie.
Een, in de fabrieken van Cort in het verre oosten (Korea) vervaardigde, bas, die ontworpen is door de twee jaar geleden overleden Amerikaanse gitaarbouwer Greg Curbow. Dit is de vijfsnarige fretloze versie. De kleur wordt 'Blue Satin' genoemd, maar door een fout van de importeur heet hij in Europa 'Blue Stain'..
De Yamaha BB605 is een vijfsnarig werkpaard. Aktieve electronica, verder niets bijzonders maar doet het altijd prima.
Een viersnarige Washburn Status, feitelijk een Status bas, gemaakt in de fabrieken van Washburn in het verre oosten. Er zit wel echte Washburn hardware op. Hij is headless, aktief, en heeft een doorlopende hals.
Een viersnarige handgebouwde fretloze Wishbass, in de VS gemaakt door Steve Wishnevsky. Het ding is loodzwaar, erg onhandig, moeilijk bespeelbaar en zeer grof gebouwd, maar klinkt als een contrabas.
Het mooiste gitaargeluid krijg je als je de vermogensbuizen van de gitaarversterker op hun bliksem geeft (Power Tube Saturation heet dat) maar daarvoor moet je je 100 watt versterker helemaal voluit zetten, en dat wil nogal eens veel te hard gaan. Deze Cream Machine is een volledige buizenversterker van 2 watt of zo, dus je kunt de eindbuis naar believen oversturen zonder dat je buren denken dat er een kernoorlog is begonnen. De Cream Machine is in de jaren '80 gemaakt. Ik heb geen idee waarom ze hem nu al lang niet meer maken want volgens mij is het een gat in de markt. Het is wel een spuuglelijk ding als je het mij vraagt.
Voor mellow jazzgitaarspel grijp ik doorgaans naar mijn Hofner Verythin. Dat is een handgebouwde gitaar, hij is gemaakt in Duitsland door Herbert Kaa, van massief hout met Kent Armstrong elementen. Het ontwerpconcept van deze gitaar doet denken aan een Art Deco-achtige Gibson ES335, maar dan meer voor Jazz en van houtsoorten die je bij akoestische gitaren ziet. Het bovenblad is bijvoorbeeld van sparrenhout en de hals is van esdoorn, in plaats van mahonie. De toets is uit ebbenhout.
Hier is mijn pedalenbak zoals hij er nu uitziet; op volgorde van signaalketen: Boss CS3 compressor, Ibanez TS9 Ashbass Mod Tube Screamer, Vox Satchurator, Custom Handbuilt Rat-kloon, Boss DS1 Keeley Mod distortion, Electro Harmonix Deluxe Electric Mistress Flanger, Boss PS2 Pitch Shifter en Delay, Belcat DLY303 delay, Electro Harmonix Holy Stain (voor de Reverb) en Boss CE3 Chorus.
Dit is de body van mijn Ibanez RG770DX. Dit is een originele, uit 1990. Ibanez maakt nu een reissue van deze gitaar. Oorspronkelijk heeft hij een doorzichtige plastic slagplaat, maar ik heb een andere gemonteerd. Het middelste, blauwe element is origineel, de andere twee zijn een DiMarzio Paf en een DiMarzio Fred. De knoppen komen van een Telecaster. Het middelste element heb ik met tape tegen de slagplaat geplakt zodat hij niet in de weg zit.
Mijn nieuwste effectapparaat is een Boss Slicer. Ik wil uit mijn effectenketen een aftakking maken, en die door de Slicer en daarna door een Line6 modeler doen, en dan rechtstreeks het mengpaneel in.
Twee broertjes: een Trace Elliot SMX tweebands compressor voor basgitaar, en een Trace Elliot Quad Chorus voor gitaar.
Ik schaf eigenlijk nooit nieuwe gitaren aan, maar hier dan toch een: een Godin XTSA uit Canada. Het is een rare gitaar. Een beetje high-tech, want het is zowel een electrische als een akoestische gitaar, en ook een synthesizer. Het geluid is een beetje jazz-achtig maar hij kan ook aardig rocken. Er zijn een paar dingen vreemd: zo zijn de afdekplaten voor de electronica aan de achterzijde verzonken maar de afdekplaat voor de tremolo niet. De tremoloklauw is scheef gemonteerd. En het raarste: er is veel electronica aan boord met een flink aantal knoppen maar geen gebruiksaanwijzing. (Die is wel op de website te downloaden) De hals is van mahonie, geschroefd, met een tamelijk dun ebbenhouten fretboard. Speelt heel fijn.
